راز زندگی از زبان تیک نات هان، راهب بودایی و استاد ذن
تیک نات هان یه راهب بودایی و استاد معنوی بود که به دلیل فعالیت هاش برای ترویج صلح شناخته میشه.
اون یه گیاهخوار بود که در سن ۹۵ سالگی در سال ۲۰۲۲ درگذشت.
موضع اون در مورد گیاهخواری و احترام به حقوق حیوانات خیلی بهتر از گوروهای دیگه مثل سادگورو هستش و از این نظر نقدهایی به سادگورو وارد کردن.
اولین فعالیت جهانی تیک نات هان مخالفت با جنگ ویتنام بود که به خاطرش به فرانسه تبعید شد و در این حین صومعه ها و معابدی برای انجام مراقبه ایجاد کرد.
او با مارتین لوترکینگ گفتگو کرد و قانعش کرد تا برعلیه جنگ ویتنام صحبت کنه. مارتین لوترکینگ تیک نات هان رو نامزد دریافت جایزه صلح نوبل کرد و بهش لقب حواری صلح رو دارد.
اما دولت کمونیستی ویتنام معابد ذن و هرنوع فعالیتی که او ایجاد کرده بود رو ممنوع کرده بود.
کتاب ها و آثار تیک نات هان:
از تیک نات هان بیش از ۱۰۰ عنوان کتاب منتشر شده و آخرین کتابش در سال ۲۰۲۱ منتشر شد. بعضی از کتاب های این استاد، به فارسی هم ترجمه شدن مثل کتاب ترس، معجزه ذهن آگاهی، نامه عاشقانه به زمین، راه رفتن و مراقبه، نیلوفر و مرداب.
تیک نات هان گفته بود که شما اگه رنج کشیدن رو بلد باشین، درواقع هنر رنج کشیدن رو یادگرفته باشین، خیلی خیلی کمتر رنج میبرین. و بعدش میتونین از رنج به شادی برسین.
امروز ما قسمتی از سخنرانی این استاد رو در همین مورد بررسی میکنیم.
گفته های تیک نات هان درمورد راز زندگی:
وقتی من جوان بودم به عنوان یه راهب تازه کار ، اونا بهم گفتن که بودا رنج نمیبره.
و من باور کردم.
اما بعدا متوجه شدم که بودا هم رنج میبره، مثل همه ما.
افرادی سوال میکنن که آیا تو هنوز رنج میبری؟ پس راهب شدن به چه دردی میخوره؟ خیلی ها میخوان تمرین کنن و به درجه بودا برسن تا رنجی نبرن.
اما اگه متوجه بشن که بودا هم رنج میبرده، باید تجدید نظر کنن.
من فهمیدم که بودا هم رنج میبرده چون انسان بوده. بودا خدا نیست.
او یک انسانه، مثل همه ما، او هم رنج کشیده اما آموخته و تمرین کرده و میدونه چطور باید رنج ببره.
وقتی بدونی که چطور رنج بکشی، خیلی کمتر رنج میکشی، هنری به نام هنر رنج وجود داره.
چیزی به نام ادراک در وجود انسانه که با استفاده از اون، میزان رنج، خیلی کمتر از افراد دیگه میشه.
و از رنج میشه برای شادی و خوبی استفاده کرد.
این خنده دار به نظر میرسه اما واقعیت داره. رنج مفیده.
رنج واقعی مفیده.
درک واقعی رنج میتونه منجر به مهربانی و عشق بشه.
بسیاری از ما نمیدونیم که چطور به خوبی از رنج استفاده کنیم. هنر استفاده درست از رنج رو بلد نیستیم.
و باید یاد بگیریم که چطور با تمرین ذهن آگاهی، شادی و خوشحالی رو ایجاد کنیم، در هر زمانی که بخوایم و نیازش داشته باشیم.
بودا رنج برد و یاد گرفت چطور رنج رو به صلح و شادی تبدیل کنه.
اما در جامعه ما، در تمدن ما، درست برعکس عمل میکنیم. همیشه سعی میکنیم از رنج فرار کنیم. از رنجی که درون ما وجود داره، درون خانواده و جامعه وجود داره.
ما نمیخواهیم باهاش ارتباط برقرار کنیم چون حس میکنیم که این کار برامون خوشایند نیست.
سعی میکنیم رنج درونمون رو بپوشونیم.
اکثر ما وقتی تلویزیونو روشن میکنیم و شروع به تماشا میکنیم.
گاهی برنامه اصلا خوب نیست اما جرعت نداریم خاموشش کنیم. چون در اینصورت باید با رنج درونی روبرو بشیم و لمسش کنیم. بنابراین تلویزیون یکی از راه هایی هست که به ما کمک میکنه از رنج درونیمون فرار کنیم.
یا وقتی مجله ای رو برمیداریم که بخونیم. گاهی اوقات واقعا به دنبال این نیستیم که ببینیم چه چیزی درونش نوشته و داخلش چه خبره؟
به اینترنت میریم و نگاه میکنیم یا اینکه چیزی میخوریم اما واقعا گرسنه نیستیم و نیاز به خوردن نداریم. اما خوردن راهی برای اینه که از رنج های درونی و تنهایی درونی فرار کنیم.
اما توصیه بودا برعکس اینه.
باید سعی کنیم به خونه برگردیم.
رنجمون رو باید بشناسیم و در آغوش بگیریم و عمیقا بهش بنگریم.
اونوقت ماهیت ریشه های اون رنج رو درک میکنیم.
و راه خروج رو میبینیم.
راه تغییر رنج در خود رنج نهفتس.
اگه به حقیقت رنج پی ببری، به حقیقت ایجاد کننده ِ رنج هم پی میبری.
در اینصورت وقتی ببینی یه نفر در حال رنج کشیدنه، تنفر یا خشم نسبت بهش نخواهی داشت و به خاطر درک رنجش، نسبت بهش حس دلسوزی و مهربانی خواهی داشت.
دیگر قصد تلافی یا تنبیه هم نخواهی داشت.
مهر ورزی خاصیت شفابخشی داره. ابتدا شما رو شفا میده و سپس به شفای دیگران میپردازه.
مراقبه باید انرژی مهر ورزی رو افزایش بده. این انرژی میتونه شما رو به آرامش برسونه و درمان کنه.
