ایلان ماسک میگوید در جهان شبیه سازی شده زندگی میکنیم!

این فرضیه که دنیای ما یک دنیای مجازی و شبیه سازی شده باشد حرف چندان جدیدی نیست و قبلا هم توسط برخی نویسندگان و اندیشمندان مطرح شده است. در فیلم ماتریکس نیز به این موضوع پرداخته شد و نویسنده مشهوری قبل از آن به نام فیلیپ کی دیک درموردش صحبت کرده بود.

اما اخیرا ایلان ماسک مدیرعامل اسپیس ایکس و کارآفرین خلاق و موفق در یک مصاحبه طولانی گفته است که:

محتمل ترین سناریو برای این جهان این است که ما بخشی از یک حیات ماتریکس مانند هستیم.

ایلان ماسک می گوید:

شانس اینکه جهان ما واقعی باشد یک در میلیارد است.

او معتقد است دنیای ما یک شبیه سازی بسیار ماهرانه و پیشرفته است.

قطعا کهکشان ها و سیارات بسیار زیادی در عالم وجود دارد. طبیعتا بسیاری از آنها خیلی زودتر از ما پیشرفت کرده اند و خیلی از آنها هم دیرتر یا همزمان با ما.

نکته جالبی در ویدیو گیم:

نگاهی به سیر تکامل فیلم ها و بازی های ویدیویی که بیاندازید متوجه میشوید چقدر سریع به سمت واقعی شدن پیش رفته اند. این پیشرفت برای تمدنی که از ما یک میلیون سال جلوتر است چگونه خواهد بود؟

امروزه موبایل هایی در دست داریم که بسیار قوی تر از کامپیوترهای چند دهه قبل هستند. قطعا در تمدنی که بسیار پیشرفته تر از ما باشند، نمیتوان تفاوت میان واقعیت و یک جهان مجازی را در این حالت احساس کرد.

ممکن است ما در یک شبیه سازی پیشرفته مربوط به تمدنی بسیار قدیمی تر از خودمان گیر افتاده باشیم یا ممکن است کل تمدن ها یک شبیه سازی پیشرفته باشند.

ایلان ماسک:

۴۰ سال پیش ما یک بازی بسیار ساده داشتیم که از یک خط و نقطه تشکیل شده بود، اما حالا بازی ها سه بعدی شده اند و حتی واقعیت مجازی نیز در آنها استفاده میشود. اگر سرعت پیشرفت را در نظر بگیریم به زودی از واقعیت غیر قابل تشخیص خواهند شد.

یک بازی ویدیویی را در نظر بگیرید که کاربر با گذر زمان و مرحله به مرحله قابلیت های ویژه ای را بدست می آورد و درواقع به سطح بالاتر ارتقا یا آپگرید پیدا میکند.

حالا همین موضوع را در مورد خودمان بررسی کنید، روزی دانشمندان فقط تا اتم را میتوانستند ببینند و حالا تا ذرات داخل اتم را می بینند و فعلا بیشتر نتوانسته اند پیش بروند. یا روزی فقط سیارات و ستاره های نزدیک را رصد میکردند اما حالا میتوانند فواصل دورتر هم ببینند.

یک موضوع بسیار جالب:

در سال ۲۰۰۱ دانشمندان فیزیک کوانتوم به صورت جدی خواستند این مساله را بررسی کنند. آنها به این نتیجه رسیدند که انرژی و امکانات لازم برای ساخت این جهان به صورت مجازی در عالم نمیتواند وجود داشته باشد.

در واقع بعد از کشف این همه جزئیات در عالم و کهکشان ها و ذرات میکروسکوپی، غیر ممکن است که بتوان این حجم از اطلاعات را به صورت مجازی طراحی و بارگذاری کرد.

اما چندی بعد محققان دیگری به نکته عجیبی پی بردند. اینکه این همه جزئیات لازم نبوده است در ابتدا وجود داشته باشد و کم کم که تمدن ما پیشرفت کرده و قادر به کشف کهکشان ها و جزئیات بیشتر عالم شده ایم، منابعی که جهان ما را شبیه سازی کرده اند هم پیشرفت کرده و کم کم این جزئیات را وارد کرده اند، همانطور که شما در یک بازی وقتی هنوز به مرحله آخر نرسیده اید، مرحله آخر بارگذاری نمیشود و پردازشی صرف آن نمی شود.

همانطور که فیسبوک در ابتدا توسط لپ تاپ شخصی مارک زاکر برگ بارگذاری میشد اما هرچقدر پیشرفته تر شد کامپیوترهای بیشتری اضافه شد تا بتواند این همه اطلاعات را پردازش کند.

یک فیلسوف به نام نیکلاس بوستروم در سال ۲۰۰۳ در کتابش گفته است که همانطور که امروزه بازی هایی ویدیویی با محوریت تمدن های گذشته داریم، ممکن است تمدن های پیشرفته دیگر عالم، شبیه سازی هایی از تمدن های گذشته خودشان را اجرا کرده باشند.