آیا راه رفتن روی ذغال، راحته؟ و توضیح علم درموردش درسته؟
درود به همه، به اسرار ماورا خوش آمدید. امروز درمورد راه رفتن روی ذغال میخوام نکته ای رو بهتون بگم که خیلیا نمیدونن و باعث میشه این موضوع رو دست کم بگیرن.
من از ۱۴ سال پیش راه رفتن با پای برهنه روی ذغال رو شروع کردم و به مرور چیزهای زیادی از این حرکت یاد گرفتم و توانایی خودم در پیمودن مسیر رو افزایش دادم.
احتمالا توضیحی که علم در مورد این پدیده داده رو شنیدین. اینکه کفِ پا، پوست ضخیم تری داره و به راحتی نمیسوزه، بیشتر حجم بافت های بدن از آب تشکیل شده و ظرفیت گرمایی آب بالاست. همچنین پدیده لِیدِن فراست Leidenfrost کمک میکنه تا در مدت کوتاهی که پا روی ذغال هاست، نسوزه.
برخی هم میگن روی ذغال ها فورا خاکستر قرار میگیره و مثل یه محافظ گرمایی جلوی سوختن پا رو میگیره.
همه این موارد باعث میشه عده زیادی از مردم بدون اینکه این کارو امتحان کرده باشن، فکر کنن که کار ساده ایه و هرکسی میتونه انجامش بده.
شایدم شنیدین که آنتونی رابینز در همایش خودش که درمورد باور و ایمان داشتن صحبت میکرد، از شرکت کنندگان در همایش خواست تا این کارو انجام بدن.
همه جا هم این خبر منتشر شد و باعث شد مردم فکر کنن که این کار آنقدرها هم که مرتاض های هندی وانمود میکردن، سخت نبوده.
اما آیا میدونستین که در همون همایش، بعضیا پاهاشون سوخت و به بیمارستان منتقل شدن؟!
به همین خاطر ما در اسرار ماورا معتقدیم که راه رفتن روی ذغال، فقط به توجیه علمی متکی نیست و هرکسی نمیتونه بدون آسیب انجامش بده.
اگرچه مسائلی مثل: روی ذغال نموندن به مدت طولانی و ضخیم‌تر بودن پوست کف پا، به فرد در انجام این کار کمک میکنه، اما فرد به چیزی فراتر از اینها نیاز داره که ما در دوره های تمرکز و باور بهش اشاره کردیم.
همچنین یک دوره برای راه رفتن روی شیشه و ذغال در دست تهیه است.
