نفرین توت عنخ آمون و کاشفینی که به طرز وحشتناکی مردند!

یکی از پر و پا قرص ترین معتقدان به نفرین توت عنخ آمون سر آرتور کانَن دویل، نویسنده پر آوازه خالق شخصیت شرلوک هلمز بود.

دره پادشاهان یکی از پرهیبت ترین مناطق تدفینی جهان است.

این محل که در یک وادی بیابانی در مصر قرار دارد تا پانصد سال به عنوان یک گورستان سلطنتی کاربرد داشته است و برخی از مشهورترین فراعنه مصر باستان را در آن به خاک سپرده اند.

مقابر این اجساد که پیرامونشان را گنجینه هایی گرانبها احاطه کرده اند، درون صخره های دره حفر شده بودند.

باستان شناس جوانی به نام هوارد کارتر با حمایت مالی یک اشرف زاده ی ثروتمند بریتانیایی به ماموریتی عازم شد که دانش ما را درباره مصر باستان متحول ساخت.

کارتر از زمان نخستین بازدید خود از مصر در سن شانزده سالگی همیشه بر این باور بود که هنوز هم حداقل یک مقبره مخفی در دره پادشاهان باقی مانده است.

 این محل سالیان سال توسط حفاران و دزدان مقبره تهی شده بود.

پس از سال ها جست و جو زمانی که در ۲۶ نوامبر سال ۱۹۲۲ پله فوقانی یک پلکان که به در مهر و موم شده می رسید، توجه یکی از اعضای گروه کارتر را به خود جلب کرد و مقبره مورد نظر پیدا شد.

در آنسوی در، چنانکه کارتر و اعضای گروه او کشف کردند گنجینه های شکوهمندی قرار داشت که از زمان تدفین فرعون جوان در بیش از ۳۳۰۰ سال پیش کسی آنها را لمس نکرده بود.

بزرگ ترین لحظه زندگی کارتر با روز هفدهم فوریه سال ۱۹۲۳ فرا رسید.

در این روز او محفظه تدفین را که تابوت سنگی فرعون در آن قرار داشت گشود.

متاسفانه آن فرد بریتانیایی که کارتر را عازم این سفر کرده بود چندان زنده نماند که از این پیروزی لذت ببرد. جای نیش پشه ای که او را گزیده بود عفونت کرد و تبدیل به زخمی مرگبار شد.

او تا مدتی وضع جسمانی بدی داشت و بیماری به ریه هایش زده و او را به ذات الریه متبلا کرد و سپس چشم از جهان فرو بست.

عجیب اینکه یک ساعت پس از مرگ او در قاهره برق قطع شد. البته قطع برق در پایتخت مصر به هیچ وجه حادثه ای غیر عادی به شمار نمی رفت اما توالی این دو رویداد سبب تقویت اعتقاد کسانی شد که می پنداشتند تمامی افراد حاضر در گشودن مقبره نفرین شده اند.

جالبتر اینکه کسان دیگری که با کارتر در ارتباط بودند نیز شروع به مردن کردند.

حتی گفته شده است سگ باوفای آن شخص انگلیسی در لحظه ی مرگ وی ، کیلومتر ها دورتر در لندن شروع به زوزه کشیدن کرد و سپس جان داد.

طی مدتی کوتاه برادر و خواهر ناتنی او نیز از پای در آمدند.

تا سال ۱۹۳۳ در مجموع شش نفر از ۲۶ فرد حاضر در گشایش رسمی مقبره فوت کرده بودند.

دو باستان شناس بازدید کننده امریکایی به نام های آرتور و جورج ۲۴ ساعت پس از ورود به مقبره از دنیا رفتند.

پیش تر در فوریه ۱۹۲۳ ماری کوُرلی نویسنده محبوب آن دوره نیز نسبت به نفرین فراعنه هشدار داده بود و این عقیده رواج پیدا کرد که مرگ و میرهای مذکور نتیجه چنین نفرینی هستند.

 کسان دیگری که گفته میشد بر اثر نفرین از پای درآمده اند عبارت بودند از رادیولوژیستی که بقایای توت آنخ آمون را برای پرتونگاری با اشعه ایکس آماده ساخته بود و همچنین منشی شخصی کارتر.

در سال ۱۹۳۴ زمانی که اعتقاد به نفرین در شرف تبدیل به یک پدیده هیستریک در سراسر جهان بود یک مصر شناس آمریکایی در کوشش برای از بین بردن این اسطوره، آمارهایی را به چاپ رساند.

او آشکار ساخت که از ۲۶ نفر حاضران در گشایش محفظه تدفین، هنوز ۲۰ نفر زنده اند که همه آنها شاهد باز شدن تابوت سنگی فرعون بوده و برخی از ایشان باز شدن پوشش مومیایی هم دیده اند.

یکی از پر و پا قرص ترین معتقدان به نفرین توت عنخ آمون سر آرتور کانَن دویل، نویسنده پر آوازه خالق شخصیت شرلوک هلمز بود.

او که خود پزشکی حاذق به شمار میرفت معتقد بود که برخی از کسانی که پس از حضور در آن مقبره فوت کرده اند به خاطر تنفس میکروب هایی که کاهنان مصری برای آلوده کردن دزدان مقبره در داخل آن قرار داده بودند مرده اند.

 تحقیقات جدیدتر نشان می دهد که او چندان هم بی ربط نمی‌گفته است.