ساسکواچ چگونه موجودی است؟

حالا اجازه دهید درباره ی ساسکواچ یا پاگنده، غول برفی نفرت انگیز پاگنده صحبت کنیم. این اسامی مربوط به موجودی بزرگ و پشمالو است که نیمی از آن انسان و نیم دیگرش دیو است.

جالب است بدانیم در قسمت های مختلف جهان اسامی متفاوتی بر آن نهاده اند و در اکثر مواقع به نظر می رسد که آن اسم برای او متناسب است.

عده ای معتقدند که ساسکواچ بارها دیده شده است؛ حتی فیلم های مشهوری وجود دارد، که به طور مبهم، تصویر این انسان میمون نما را ثبت کرده است.

بسیاری از کسانی که مدعی دیدن ساسکواچ شده اند، گفته اند که او ۱۸۰ تا ۳۰۰ سانتی متر قد و حدود ۲۳۰ تا ۳۶۰ کیلوگرم وزن دارد.

من نظر شما را نمی دانم، اما اختلاف ۱۲۰ سانتی متر و ۱۳۰ کیلوگرم نسبت به دیگر حیوانات قابل تصور نیست ولی با این وجود نمی توانیم آن را انکار کنیم چون رؤیت او مانند نسی مکررا” گزارش شده است.

با این تفاوت که به نظر می رسد ساسکواچ از قاره های بسیاری عبور می کند، در حالی که نسی در اطراف و داخل دریاچه ی نس در اسکاتلند رؤیت شده است.

تاریخچه ساسکواچ یا پاگنده:

پاگنده نیز همانند نسی ظاهر و ناپدید می شود. هر چند سال یک بار ما از دیدار مجدد این هیولا هیجان زده می شویم و سپس به دلایلی مبهم محو می شود.

به عنوان مثال، در سال ۱۹۹۸ ، یک کوهنورد امریکایی به نام کریگ کالونیکا گزارش کرد هنگامی که از کمپی واقع در ارتفاعات بالای کوه اورست به سمت پایین سرازیر شده بود، دو موجود عجیب الخلقه را دیده است که بدن آنان از موهایی سیاه، براق و کلفت پوشیده شده بود.

آنان روی دو پا کاملا” شبیه انسان ها راه می رفتند، اما دستان آنها درازتر از دست انسان ها بود و سر خیلی بزرگی داشتند.

کریگ قسم می خورد که تا به حال هرگز حیوانی به این شکل ندیده است و او کاملا” به این مشاهده اش اطمینان دارد؛ او معتقد است که دو غول برفی دیده است. کریگ با آشپز نپالی خود که او نیز این موجودات را دیده بود، همراه بود.

محققان هنوز هم سرگرم پژوهش های خود هستند و آخرین بار در اکتبر سال دو هزار گروهی متقاعد شدند که ساسکواچ واقعا” وجود دارد؛ ۱۴ نفر از آنان طی یک هفته ی متوالی حیوان گریزپا را دنبال کردند و احتمالا” ایمپرنیت یک موجود پوشیده از مو را پیدا کردند که به پهلو خوابیده بود و سعی داشته میوه ای را بچیند.

نمی خواهم غیر علمی یا احمقانه به نظر برسد اما آنان چگونه فهمیدند که او دست خود را برای چیدن میوه دراز کرده است در حالیکه با توجه به تصاویر، ثابت شده بدن به تصویر کشیده شده فقط چند ساعت سن داشت؟

قطعا” تعداد افرادی که نسبت به وجود ساسکواچ تردید دارند زیاد است، اما بسیاری از افراد شکاک بعدها به این باور رسیدند که ساسکواچ وجود دارد.

جیمی چیلکات، که به خاطر مهارت در زمینه ی انگشت نگاری نزد عوامل سازمان (اف بی آی) و نیروی پلیس محلی و ایالتی مورد احترام است، قرار شد یک بار برای همیشه اثبات کند که ساسکواچ وجود ندارد، با این وجود نشانه هایی از جای پا یافت که باعث شد نسبت به این موضوع شک کند.

چیلکات نخستین رد پا و اثر انگشت فرضی از ایمپرنیت را با آنچه به دست آورده بود مقایسه کرد و متوجه شد شباهت های بارز بسیاری وجود دارد که نمی توان حیات این موجود را انکار کرد.

اگرچه، در این مورد به نتیجه ی قطعی نرسید. او می گوید: «تا زمانی که نمونه ی واقعی آن را پیدا نکنیم نمی توانیم مطمئن باشیم.»

گزارشات دیگر:

بعضی گزارش ها مکررا” از جانب خیل عظیم شاهدانی است که وظیفه ی بررسی کارهای عجیب و غریب ساسکواچ را به عهده دارند. بعضی از این کارها، حملات نرم و آرام هستند (مانند انداختن سنگ کوچک) و خشن و تهاجمی.

مانند تکان دادن ماشین ها، هل دادن یا پرت کردن خانه های چوبی، غلتاندن صخره های سنگی و دنبال کردن مردم

جان بیندر ناگل در کتابی به نام «میمون های انسان نمای بزرگ امریکای شمالی» چنین می نویسد: ساسکواچ با فریادهای بلند، پژواک دار، حتی بویی که اشک چشم را درمی آورد مکررا” توسط ناظران گزارش شده است.

به نظر می رسد گروه افشاگران و شکاکان همگی موافقند که ساسکواچ گونه ای از خرس است.

آنان همچنین دوست دارند بگویند رفتارهای ذکر شده در بالا به نحوی برجسته و مشخص جزء خصوصیات شامپانزه ها، گوریل ها و اورانگوتان ها است.

داستان ها همین طور ادامه دارد و بعضی از آنها شایعاتی بیش نیستند.

چرا مردم دوست دارند به شایعات ادامه دهند.

راجع به این موجود نوشته های بسیار زیادی نسبت به نسی وجود دارد، اما فکر می کنم که منطقی است.

همانند جن های کوتوله و پریان، به نظر می رسد در هر فرهنگی موجودی غول پیکر و حیوانی پشمالو وجود دارد که هیچ کس تاکنون قادر به اثبات موجودیت آن نبوده.

به نظر می رسد از فلوریدا با میمون راسویی اش (چون بوی بدی داشت او را به این نام می شناختند)؛ گرفته تا استرالیا، منطقه ای که یوسر نامیده می شود؛ تا ماپینگواری که محل زندگی پا گنده های برزیل است، هر کدام افسانه ها و داستان های خاص خود را درباره ی ساسکواچ هیولانما دارند.

منبع: کتاب اسرار و عجایب جهان، تالیف: سیلویا براون