ترک سیگار در خواب

در سال ۲۰۱۴ میلادی، پژوهشگران مؤسسهٔ علوم وایزمن تصمیم گرفتند که ترک سیگار در خواب را بررسی کنند. آنها روی ۶۶ فرد سیگاری که قصد ترک داشتند آزمایشی انجام دادند.

میانگین سن شرکت‌کنندگان حدود ۲۸ سال بود.

در این آزمایش هفت‌روزه، هر شب زمانی که داوطلبان در خواب سبک یا مرحلهٔ REM بودند، بدون آنکه بیدار شوند، ترکیبی از بوی سیگار و یک بوی بسیار ناخوشایند (مانند بوی ماهی فاسد) برای آنها پخش می‌شد.

نتایج نشان داد افرادی که در طول خواب در معرض این دو بو قرار گرفته بودند، طی هفت روز پس از پایان آزمایش، میزان سیگار مصرفی‌شان به‌طور متوسط حدود ۳۰ درصد کاهش یافت.

در گروه دیگری از داوطلبان، همان بوها در زمان بیداری ارائه شد، اما این کار تقریباً هیچ تأثیری بر میزان مصرف سیگار نداشت؛ به عبارت دیگر، «یادگیری شرطی» زمانی که فرد بیدار بود ایجاد نشد.

پژوهشگران نتیجه گرفتند که مغز انسان حتی هنگام خواب و بدون آگاهی فرد می‌تواند میان «بوی سیگار» و «احساس ناخوشایند» یک پیوند شرطی ایجاد کند. این ارتباط ناخودآگاه در بیداری فعال می‌شود و باعث کاهش میل به سیگار می‌گردد.

این تغییر رفتاری بدون تصمیم‌گیری آگاهانه و صرفاً از طریق یک یادگیری ضمنی در خواب شکل می‌گیرد.

با این حال تأکید شده است که این روش، راهی قطعی برای ترک دائمی سیگار نیست. زیرا اولاً نتایج تنها در بازهٔ هفت‌روزهٔ پس از آزمایش بررسی شده، و ثانیا داده‌ها بر اساس گزارش روزانهٔ شرکت‌کنندگان ثبت شده؛ و این روش همیشه به اندازهٔ آزمون‌های زیستی قابل اعتماد نیست.

در نهایت، این نوع یادگیری فقط برای شکل‌دهی به ارتباطات سادهٔ بویایی موثر است، نه برای آموزش مهارت‌های پیچیده یا یادگیری زبان. بنابراین نمی‌توان نتیجه گرفت که «هر چیزی» را می‌توان در خواب آموخت.