آیا جراحی روحی حقیقت دارد؟
شاید شما هم درباره جراحی روحی یا عمل جراحی توهمی که بدون استفاده از لوازم پزشکی و دانش پزشکی و با دست خالی تومور یا غده های چرکی را از بدن خارج میکنند شنیده یا دیده باشید. عده زیادی آن را باور دارند و عده زیادی هم آن را رد میکنند و عده ای هم میخواهند حقیقت را بدانند.
جراحی توهمی یک شبه علم و تقلب پزشکی است که با ایجاد توهم از انجام عمل جراحی با دست خالی و با استفاده از خون و ارگان‌های حیوانات صورت می‌گیرد. پزشک با هدف متقاعد کردن بیمار، که ضایعات از بدن وی برداشته شده و برش خود به خود شفا یافته این کار را انجام میدهد. کمیسیون تجارت فدرال ایالات متحده این کار را به عنوان یک «فریب کلی» اعلام نموده و انجمن سرطان آمریکا معتقد است که جراحی ذهنی ممکن است به دلیل دور نگه داشتن بیمار از مراقبت‌های پزشکی، باعث مرگ غیرضروری وی شود. متخصصان پزشکی و منتقدان، آن را به عنوان تردستی طبقه‌بندی نموده‌اند. و نتایج مثبت احتمالی به عنوان یک اثر دارونما عنوان شده‌است.
درباره این مساله و پدیده های این سبکی یک سری مسائل اصولی و مهم وجود دارد که باورمندان به این پدیده از این مسائل آگاهی ندارند یا نسبت به آنها بی توجه هستند. به عنوان مثال وقتی کسی مدعی است که میتواند جراحی روحی انجام بدهد و افراد را شفا بدهد، چرا به دنبال مواردی که او در آنها شکست خورده است نیستیم؟
ماجرای اندی کافمن
یکی از این موارد اندی کافمن بود که فیلمش هم ساخته شده. او در سال ۱۹۸۴ برای درمان سرطان خود به فیلیپین رفت و خودش را به دست جراح روحی مشهوری سپرد ولی مرد.
ماجرای او وارد تلویزیون شد و خبرنگارانی درموردش گزارش تهیه کردند.
جراح روحی وانمود کرده بود که توده ای را از بدن کافمن خارج کرده و او به این خیال که خوب شده است به زندگی اش ادامه میدهد. اما دو ماه بعد براثر سرطان میمیرد. عکس برداری های انجام شده در حین مرگش نشان دادند که تومور هنوز سر جاش بود.
فقط تنها اتفاقی که افتاده بود این بود که او داروها را متوقف کرده بود.
خوزه پدرو دوفریتاس
مورد بسیار مشهور دیگر شخصی به نام خوزه پدرو دوفریتاس معروف به آریگو بود که در سال های ۱۹۵۰ فعالیت میکرد.
او در زمان خود درمانگر بسیار مشهوری بود و در روش ابداعی خود از تیغ جراحی هم استفاده میکرد. او هم چندین بار دستگیر شد اما طرفداران زیادی داشت و به همین خاطر دولت هر بار مجبور میشد او را آزاد کند.
جیمز رندی و کریس آنجل:
جیمز رندی با روش های تردستی، جراحی روحی را با کیفیت قابل قبولی اجرا کرد.
جیمز رندی که در زمینه افشاگری حقه های فراروانی و شعبده بازی های منتسب به جادو یا قدرت های ماورایی فعالیت دارد، درباره جراحی روحی گفته است که این کار یک حقه ساده است و خودش هم نمونه ای عالی از آن را اجرا کرده است.
کریس انجل هم در یکی از برنامه های مایندفریک تحت عنوان: فریب شیادان را نخورید، به افشای این حقه پرداخته است.
نکته ها:
البته لازم به ذکر است که همه افراد به دنبال پول نیستند، بعضی ها به دنبال ارضای روحی یا تمایلات درونی خودشان هستند و ممکن است به رایگان این کارها را برای مردم انجام بدهند.
معمولا غده ها و چیزهایی که درمانگر روحی از بدن بیمار خارج میکند از قبل در لبه میز، یا آستین دست یا حتی داخل دست خود درمانگر، پنهان و جاسازی شده است.
دقت داشته باشید که معمولا کسانی به سراغ این افراد میروند که اعتقاد زیادی به آن شخص دارند و افراد متخصص و کارشناسان واقعی و شکاک که به هیچ وجه چنین فردی را قبول ندارند، حاضر نیستند برای چنین شخصی وقت بگذارند.
در نتیجه کسانی که رفته اند به راحتی فریب خورده و ادعا میکنند که از نزدیک شاهد چیزی بوده اند که واقعی بوده و تردستی نبوده.
مورد بعد در مورد پلاسیبو یا درمان تلقینی است.
طبیعتا افرادی که با پای خودشان و به امید شفا یافتن به حضور شفادهنده روحی رفته اند بسیار تلقین پذیر بوده و گاهی اوقات همین باور و تلقین آنها سبب درمان میشود.
مانند سنگ شکرگزاری که در مستند راز قانون جذب در موردش توضیح داده شد.
البته دقت داشته باشید که اثر تلقین محدود است و برای هرچیزی جواب نمیدهد.
پاسخ به یک سوال غیرمنطقی
برخی میگویند جراحان روحی با جن یا روح این کار را انجام میدهند!
حالا سوال این است که اگر چنین است چرا باید این افراد مانند تردستان دست خود را طوری در بدن بیمار فشار بدهند که بعد تومور یا توده را بیرون بیاورند؟! چرا بدون انجام این عمل خاص آن هم از زاویه دید خاص، جن یا روح برایشان توده را روی میز ظاهر نمیکند؟! اینطور که خیلی قابل قبول تر است.
ماجرای کابوک و استیو جابز:
استیو جابز و کابوک دو فرد مشهور دیگری بودند که متاسفانه به بیماری سرطان دچار شدند و برای درمان خود به روش های مختلف ماورایی و غیرعلمی پرداختند، اما هیچ یک موفقیتی حاصل نکردند.
حتی کابوک اعتقاد داشت که چار یا همان چهل روز آب خوردن به جای غذا خوردن که نوعی روزه افراطی است، قادر است سرطان را درمان کند اما موفقیتی در این زمینه حاصل نشد و به علت سرطان فوت کرد.
در مورد استیو جابز نیز پزشکان گفتند اگر به جای اینکه به سراغ روش های درمانی نامتعارف قدیمی برود از علم روز کمک میگرفت، سرطانش چندان پیشرفته نبود و به راحتی قابل درمان بود.
نویسنده این مقاله: ایمان صدیقی (امیا)
